Een jaar vliegt voorbij......

Op 17 juli 2006 hebben we de tweede verjaardag van Noa gevierd. Vorig jaar rond deze tijd hadden we net het voorstel van Noa gekregen en zaten we de eerste verjaardag van Noa met taart en cadeautjes, maar zonder haar, te vieren.
Nu was het gelukkig anders. Ze heeft genoten van haar verjaardag!
Als cadeautje van haar peetoom Frank zijn we naar het sprookjesbos in Valkenburg geweest, en daarna hebben we thuis taart gegeten en de barbecue aangemaakt. Het was een gezellige dag.

Het afgelopen jaar is snel voorbij gegaan. Er is ook zo veel gebeurd!
In de winterperiode (van februari- april) is Noa ontzettend veel ziek geweest. De koorts kwam en ging. Ze was erg hangerig, was niet meer vrolijk. En wat het nu geweest is? Geen idee.
Na een maand hoge koorts, heeft ze in maart een antibioticakuur van de huisarts gekregen. Dit hielp eventjes, maar een paar weken later begon het weer opnieuw. Ik denk dat ze aan alle Nederlandse ziektekiemen moest wennen.
Dit was voor haar, maar ook voor ons, een zware periode.
Ook heeft ze sinds deze tijd veel last van eczeem op haar handjes.
 

Vanaf half april konden we weer eens af en toe voorzichtig zeggen: "goh, ze heeft al een week geen koorts meer gehad!"
Ze werd weer vrolijker, begon beter te eten, langzaam aan komen er steeds meer woordjes uit haar mond enz. enz.
In mei zijn we voor het eerst met haar op vakantie gegaan. De reis ging dit keer naar Spanje. We hebben hier tien dagen heerlijk uitgerust en van Noa genoten.
Helaas kreeg ze op de laatste dag dat we daar waren de waterpokken. Maar ondanks dat was het een leuke vakantie.
Grappig om te vertellen is dat ze altijd "tata" en "jaja" tegen papa en mama zei. Op een ochtend werd ze wakker en zei zomaar ineens "mama", "papa" en "oa"(noa). Waar een vakantie niet goed voor is.

Nu gaat het goed met Noa. Het wordt een echt ondernemend en ondeugend, klein (ongeveer 80 centimeter) peutertje. Ze heeft dagen dat alles "nee" is. Ook begint ze iedereen (ook papa en mama) pijn te doen. En dan kijken hoe ze reageren. Onze Noa staat dus al regelmatig op de gang, maar dit lijkt ze steeds minder erg te vinden.......
Er is dus nog werk aan de winkel.

Op het kinderdagverblijf gaat het zeer goed. Ze gaat er met plezier naar toe. Vanaf half augustus zou ze eigenlijk drie dagen gaan, maar omdat ze zo vaak ziek is en omdat het gewoon niet goed voelt, heb ik nog een dag ontslag genomen en blijft ze gewoon twee dagen per week gaan.

Het eten en drinken gaat nog steeds matig. Maar we leggen er vooral geen druk op, want dan eet ze drie dagen bijna niets meer. We laten haar eten zoveel ze wil. Wil ze niets meer, dan eet ze niets. De praktijk wijst uit dat ze na een paar dagen plotseling heel goed gaat eten. Het wisselt dus sterk.
Wat we minder leuk vinden is dat ze haar eten opzettelijk op de grond gooit. Dit laten we dus niet toe!

Noa begint steeds meer te kletsen. Dit is echt heerlijk om naar te luisteren. Vooral als ze in bed ligt. Haar hele liedjes repertoire komt voorbij.
Ze blijkt ook een echte auto-freak te zijn. Iets wat papa niet erg vindt. Het liefst speelt ze met autootjes.
Papa mocht een nieuwe lease-auto uitzoeken, Noa vond het geweldig. Zelfs nu nog roept ze heel hard "auto's kieken" als we langs een dealer rijden. Heerlijk toch.....

En wat betreft het hechtingsproces: we weten niet of het helemaal goed zit. Ze komt wel steeds bij ons knuffelen, en zoekt toenadering, maar aan de andere kant loopt ze zo met iedereen mee. Hier schrokken we toch wel van.
We weten niet of dit normaal is voor haar leeftijd, of dat het toch niet zo goed zit met de hechting.
Ze heeft een periode gehad dat ze eenkennig was, maar nu geniet ze ervan als andere mensen haar aandacht geven. Ze ziet er ook nog zo "knuffelig" uit. Het is moeilijk,maar we gaan er nu echt de rem op zetten voor dat het mis gaat.

Kortom, het is een heerlijk (b)engeltje, dat je soms achter het behang kunt plakken, maar voor geen goud meer wilt missen!