dag 7

8 september 2005

Vandaag kregen we de mogelijkheid om een kijkje te nemen op het platteland van de provincie Guangxi. Er wonen in Guangxi verschillende soorten Chinezen. Waarschijnlijk zijn alle kindjes uit onze groep Zuang-kinderen. Deze bevolkingsgroep woont in Zuid-China op het platteland. Onze gids Alice vertelde ons dat je het aan het uiterlijk kunt zien. Ze hebben een hoog voorhoofd en ze hebben een andere neus. Alice vond het belangrijk dat we zagen hoe de ouders van onze kindjes hoogstwaarschijnlijk leven, zodat we iets meer vragen van de kinderen kunnen beantwoorden. Toen we met de bus Nanning uitreden, kwamen we meteen in een prachtige natuur terecht. Rijstvelden, heel veel groen, bananenbomen enz. En bovendien heel aparte bergen. Deze hadden we vanuit het vliegtuig al gezien. Schitterend gewoon. En wat een contrast met de stad. Eerst zijn we naar een soort openluchtmuseum geweest waar Zuang-meisjes een liedje voor ons zongen. Wij moesten een Nederlands liedje zingen. Het werd Berend Botje. Het was inderdaad zo dat deze meisjes qua uiterlijk wel iets weg hadden van onze kindjes. Daarna hebben we nog enkele traditionele dansen zoals de stokkendans gezien, allemaal uitgevoerd door Zuang-mensen. Er leven hier ook apen. Ze zijn best gevaarlijk vooral voor de kinderen. Een oud vrouwtje stond bananen te verkopen, maar de apen springen zo uit de bomen om je deze afhandig te maken. Ze sloeg er dan ook vrolijk op los met haar stok.
Na een half uurtje zijn we een kilometer verder gereden waar een Zuang-dorpje was. Alice kwam hier vaker met adoptie-groepen en had de dorpelingen uitgelegd waarom wij eigenlijk hier kwamen kijken. Ze waren erg gastvrij. We mochten zo de huizen in lopen en alles filmen en fotograferen. Het was een middenklasse dorp. Omdat het redelijk dicht bij de stad ligt, zijn er steeds meer dorpelingen die in de transportsector werken of iets dergelijks. Boeren hebben hier geen eigen grond. Ze pachten dit van de overheid en elke vijf jaar wordt het opnieuw verdeeld.
Het was indrukwekkend om te zien. Hoe anders zouden onze meisjes het gehad hebben als ze hier (of in een vergelijkbaar dorp) waren blijven wonen. Mij hoor je niet meer klagen over onze inrichting van het huis! Het was vandaag behoorlijk warm dus we zijn met de kleintjes niet te lang buiten gebleven. Om 12.30uur waren we weer terug in het hotel. We hebben nog een gezamenlijke lunch gehad in het hotel. Na de lunch heeft Alice ons en nog een paar andere stellen een parelwinkeltje laten zien. We willen de pleegmoeder een mooi cadeautje geven. We hebben zeep meegenomen, maar dat was geen goed idee. Iets blijvends of sieraden dat was een geschikt cadeau. we hebben een mooie parelketting voor haar uitgezocht en voor Noa een armbandje met pareltjes (voor als ze iets groter is). We hebben nu dus een fles wijn, een parelketting en een paar Hollandse souvenirs van Schiphol.

Daarna zijn we teruggegaan naar de hotelkamer waar Noa pas heel laat wilde gaan slapen. Door de warmte was ze in de bus al even in slaap gevallen en dan weigert ze verder te slapen in haar bedje. Uiteindelijk viel ze rond vier uur in slaap. We hebben haar uiteindelijk maar wakker gemaakt, omdat ze anders vannacht niet slaapt. Maar ja, als we dat doen is ze de hele verdere middag uit haar doen. Een rot humeur dat ze dan heeft! Het kost ongeveer een half uur om haar wakker te maken. Als ze slaapt ligt ze in een diepe coma. We zijn uiteindelijk nog maar even met haar naar de supermarkt gegaan. Als we haar meenemen in de heupdrager wordt ze rustiger. Buiten en in de bus zitten vindt ze geweldig. Op straat worden we voortdurend aangesproken door Chinese mensen. Ze beginnen hele verhalen tegen je te vertellen. Helaas kom ik niet verder dan Ni hao, dus dat schiet ook niet op. Volgens Alice zijn de mensen bezorgd over de kinderen. We kleden ze niet dik genoeg aan. Ze moeten iets op hun hoofd voor de warmte enz. Vandaag was er blijkbaar iets met Noa's mondje, maar wat? Misschien wilde deze mevrouw zeggen dat we Noa ook iets van ons ijsje moesten geven? Het zal allemaal wel, we wennen al aan het gestaar en goedbedoelde adviezen.
Samen met enkele andere stellen zijn we in één van de restaurants in het hotel gaan eten. Het werd eens geen rijst maar pizza. Nou ja, het moest erop lijken. Sebastiaan heeft er daarna nog lang van genoten op de wc.
Morgen gaan we met z'n drietjes naar de vindplaats van Noa. Eerst zou Sebastiaan alleen gaan,maar Alice heeft geregeld dat er om 8.00uur morgenvroeg iemand met een busje komt, en ons naar Qinzhou brengt (zo'n 3-4 uur rijden). Volgens Alice konden Noa en ik gewoon meegaan. Ik vind het wel lang voor zo'n kindje, maar ik wil het zelf toch ook wel zien. Als we terugkomen zal de pleegmoeder van Noa waarschijnlijk naar het hotel komen. We hebben besloten om Noa hier wel bij te laten zijn, zodat we samen op de foto kunnen. Ik ben benieuwd hoe Noa reageert. Als het niet gaat loop ik weg met haar. Morgen zal dus een zeer drukke en emotionele dag voor ons worden. In het verslag van morgen zullen jullie hier niet veel over lezen.
We hebben besloten dat dit stukje alleen voor Noa bestemd is. Veel kunnen we haar niet vertellen of laten zien over haar achtergrond, maar met het kleine beetje dat we te weten komen willen later aan haar de beslissing overlaten of ze bepaalde dingen aan iemand verteld of niet. Bovendien is het niet leuk dat ze dingen uit haar Chinese verleden van iemand anders hoort. Ze gaat het van ons horen en van niemand anders!!