16 september 2005

Terwijl ik dit type zijn we al een paar dagen thuis. Toch wil ik het verhaal compleet maken en ook de laatste dag, de terugreis op onze website zetten.

We zijn vandaag al vroeg opgestaan (6.00uur), zodat we alles rustig aan kunnen doen. Om 8.00uur moesten de koffers op de gang staan, en na een laatste ontbijtje vertrok de bus om 9.30uur richting het vliegveld. Daar aangekomen konden we onze koffers weer in ontvangst nemen en in de rij gaan staan om in te checken. Helaas. Het was 10.30uur en de vlucht naar Moskou was voor ons. Pas om 11.00uur kon er ingecheckt worden voor de vlucht naar Amsterdam. Even na 11.00uur ging de balie inderdaad open. We waren als derde aan de beurt. Ongelofelijk, hoe langzaam kun je werken! Ruim een uur later waren we eindelijk onze bagage kwijt en hadden we pearl-class plaatsen naast elkaar. Vooral het naast elkaar zitten is een onmogelijke opgave voor Chinezen.
De volgende controle volgde. De handbagage werd gecontroleerd. Alle waterflesjes werden opengemaakt om te kijken wat er in zat. Noa was inmiddels in de buggy in slaap gevallen en werd met een metaaldetector betast. Gelukkig werd ze niet wakker. Zo dat hadden we gehad. Sebastiaan en Noa gingen bij de gate zitten en mama ging de laatste Yuans opmaken. Met een grote panda-beer en wat lekkers keerde ik vrij snel daarna terug naar de gate waar we in mochten stappen. Het vliegtuig zou om 13.20uur vertrekken, maar pas om 14.00uur kwamen de wielen los van de grond.
Noa heeft zich voorbeeldig gedragen in het vliegtuig. Alleen het eten met zo'n kleintje op je schoot is een regelrechte ramp. Na een vlucht van 10uur zijn we om 18.06uur geland op Schiphol. We waren eigenlijk helemaal niet moe.
De douane moest natuurlijk weer even moeilijk doen en de papieren van de notaris zien. Maar uiteindelijk mochten we onze bagage gaan ophalen. Dit ging niet zo snel als in China. Maar als één van de eersten hadden we alles bij elkaar en konden we de aankomsthal in gaan. Wat was het ontzettend druk, maar wat wil je ook als er 22 stellen terugkomen!
De ontvangst was mooier dan we ooit hadden kunnen dromen. Familie en vrienden waren naar Schiphol gekomen om Noa met spandoeken welkom te heten. We zijn nog even wat gaan drinken, maar al snel begon Noa over te geven en vonden we het tijd om naar huis te gaan. Gelukkig was er iemand bereid om ons (in onze eigen auto) naar huis te rijden. Dat was ook wel nodig, want Sebastiaan werd misselijk onderweg. Noa had nergens meer last van. Ze lag lekker te slapen in de auto.
Thuisgekomen zagen we een prachtig versierd huis en tuin. Op dat moment waren we te moe om er echt van te kunnen genieten. We hebben alles de boel de boel gelaten en zijn naar bed gegaan. We hebben Noa met haar kleertjes aan in bed gelegd. We konden het niet meer opbrengen om haar een pyjamaatje aan te trekken. Gelukkig vond ze het allemaal prima. Haar bedje hebben we wel bij ons op de kamer gezet.
Die nacht heeft Noa lekker doorgeslapen, maar wij waren om 3.00uur al wakker. Sebastiaan was inmiddels zo ziek dat er van slapen niet veel meer kwam. Hij heeft de rest van de nacht en dag boven en op de wc gehangen, en had flinke koorts.
Zo had ik me de eerste dag thuis niet voorgesteld. We hadden alle drie last van een jetlag, en de koffers stonden midden in de kamer. Sebastiaan kon me niet helpen, dus heb ik de hele dag als een kip zonder kop met Noa op sleeptouw door het huis gerend. Om 17.00uur trok ik het echt niet meer en ben ik naar bed gegaan. De bedoeling was dat ik een uurtje zou slapen, maar de wekker deed zijn werk niet goed, waardoor het inmiddels 20.30uur was en Sebastiaan samen met Noa ook naar bed kwam. Noa werd 's nachts om 3.30uur wakker. Maar ging na een flesje melk ook weer slapen. Rond 7.30uur zijn we opgestaan. Sebastiaan voelde zich iets beter, waardoor hij mij een beetje kon helpen, want nu had ik het te pakken.
Later die dag bleek dat Noa's darmen ook van slag af waren.
De hele familie Wessels was één hoopje ellende.
Noa wilde in China al niet veel eten, maar nu hier in Nederland kan ze de Hollandse pot ook niet zo waarderen. We hopen maar dat dit snel beter gaat.
Maandag 19 september hebben we een afspraak bij de kinderarts.