dag 13

14 september 2005

De wereld is weer een held rijker!
Hier in China zeggen ze dat iedereen die de Chinese muur opgeklommen is, een held is. Mama Corine kwam samen met Noa niet verder dan een paar treden, maar papa Sebastiaan is behoorlijk hoog geklommen.
Vandaag zijn we namelijk samen met alle andere stellen (op een paar na) naar de Chinese muur geweest. Na het ontbijt zijn we rond 9.00uur vertrokken met twee bussen. Het was ruim een uur rijden in ochtendspits van Beijing. Maar al snel zagen we tussen de prachtig groene bergen, de muur als een draak door het landschap slingeren. Bij aankomst werd er eerst een groepsfoto gemaakt die we konden kopen samen met een boekje over de Chinese muur. Zelfs dit kost hier niet veel, dus dit leuke aandenken was al snel gekocht.
De voorspelling voor het weer was 21 graden, maar het bleek toch al snel zo'n 10 graden warmer. Pff, wat een hitte. Gelukkig was er vandaag geen smog en konden er dus foto's gemaakt worden! Toen begon de beklimming. De Muur is niet bepaald buggy-vriendelijk, en bestaat volledig uit traptreden. De buggy was daarom thuisgebleven. Maar deze trappen vielen alles behalve mee. Een hellingspercentage van ruim 45 graden, en treden van meer dan 50 cm hoog zorgden ervoor dat Noa en ik al snel afhaakten (net als vele andere moeders met kinderen). Sebastiaan wilde wel naar boven. Ruim een uur hebben we op hem staan te wachten in de hitte, maar uiteindelijk kwam hij als een held terug. Hij was helemaal tot het vierde torentje omhoog geklommen, en dat is hoog! Gelukkig voelde hij zich vandaag al een stuk beter.
Voor Noa hebben we nog een leuk Chinees hoedje gekocht met een vlecht eraan (dat ze toch niet op wil zetten, maar mama vond het zo leuk...)
Rond 13.00uur zijn we weer vertrokken richting de Friendship store, waar er een lunch voor ons geregeld was. Deze lunch viel behoorlijk tegen, en het duurde lang voordat we weer teruggingen naar het hotel. Het was gewoon de bedoeling dat je in deze winkel nog wat zou kopen, wat we natuurlijk niet hebben gedaan! Eindelijk konden we vertrekken. Maar het verkeer zat niet mee. Pas rond 16.00uur kwamen we bij het hotel aan. Noa had het helemaal gehad. Normaal zit ze heel erg rustig in een bus, maar vandaag was het een echte wervelwind.
Vanavond maar weer in het hotel gedineerd.
Morgenvroeg maken we nog even een groepsfoto met de Guangxi-groep, en 's avonds kunnen we bij de gids de paspoorten van de kinderen gaan afhalen met het visum erin! (MVV= machtiging tot voorlopig verblijf). Met dit document mag Noa Nederlandse grond betreden, en kunnen we dus terugvliegen naar Nederland. Morgen is dus de laatste dag in het geboorteland van Noa. Vrijdag zullen we haar voor altijd meenemen naar Nederland! Want we willen haar voor geen goud meer missen. Het is ongelofelijk hoe snel je gehecht raakt aan zo'n klein (meestal lief) frummeltje.