stap voor stap

De adoptietrein rijdt weer.....

17 september 2006: gisteren waren we precies één jaar terug in Nederland met Noa. Dat betekent dat we de tweede procedure mogen opstarten. Vandaag hebben we dan ook het aanvraagformulier voor een tweede bka-nummer (buitenlands kind ter adoptie) verstuurd. Het adoptietreintje is dus weer aan het rijden. We hoeven dit keer geen cursus meer te volgen, maar wel weer een gesprek met de kinderbescherming, medische keuringen enz. enz. Op dit moment zijn de wachttijden vanaf het moment dat we alle documenten naar China hebben gestuurd behoorlijk opgelopen. Vorig jaar moesten wij nog 7 maanden wachten tot het voorstel, nu is dit al bijna anderhalf jaar. Al met al zal het dus wel ruim twee jaar gaan duren. Het wordt dus een boemeltreintje.......

22 september 2006: BKA-nummer ontvangen van Stichting adoptievoorzieningen. Stichting adoptievoorzieningen heeft onze aanvraag doorgestuurd naar de kinderbescherming in Maastricht. Nu moeten we afwachten tot we aan de beurt zijn voor het gezinsonderzoek door de kinderbescherming. We hebben van iemand gehoord dat de raadsmedewerkster die we de vorige keer hadden langdurig ziek is, dus het kon nog wel eens lang gaan duren. We boemelen dus verder.....
26 oktober 2006:Gebeld met de Raad voor de kinderbescherming met de vraag hoelang het nog gaat duren. En het antwoord: Tja, u ligt op de wachtstapel. Het duurt geen drie maanden meer, maar hoe lang het wel gaat duren....... U mag wel gewoon bellen als u meer wilt weten. Volgende week vrijdag hebben we in ieder geval een afspraak voor de medische keuring.
7 februari 2007: Vandaag eindelijk het langverwachte gezinsonderzoek gehad! En wel door de raadsmedewerkster die we de vorige keer ook gehad hebben. We waren helemaal niet zenuwachtig. Het was een gezellig gesprekje van ongeveer een uur. Het gesprek vond bij ons thuis plaats. Van te voren hebben we al het één en ander op papier moeten zetten over hoe het is gegaan het afgelopen jaar met Noa. Naar aanleiding hiervan hebben we het gehad over haar ontwikkeling, gedrag enz. Verder kwam nog aan bod of we wel of niet een special-need kindje wilde adopteren. We hebben aangegeven dat we een lichte handicap/ aandoening geen probleem vinden.
15 februari 2007: Vandaag mochten we naar Maastricht om bij de Raad voor de kinderbescherming het rapport dat over ons geschreven is in te lezen. Op een paar kleine taalkundige aanpassingen en enkele foutief geplaatste datums was er wat ons betreft niets op aan te merken. Het rapport wordt verder in orde gemaakt en opgestuurd naar het ministerie van Justitie. Het ministerie moet ons vervolgens de beginseltoestemming afgeven. Hiermee kunnen we dan naar de vergunninghouder (kind en toekomst).
21 februari 2007: Vandaag was een dag met dubbele gevoelens. Eindelijk bracht de postbode ons de langverwachte beginseltoestemming. Dit betekent dat we nu officieel door het ministerie van Justitie zijn goedgekeurd, en toestemming hebben gekregen om naar een bemiddelaar (vergunninghouder) te gaan. Maar helaas is dit ook de dag dat mijn vader toch nog vrij plotseling is overleden. Hij is 73 jaar geworden.
23 februari 2007:We hebben het matchingsformulier van de stichting Kind & Toekomst ontvangen, ingevuld en teruggestuurd. We hebben ingevuld dat we open staan voor een kindje van 0-18 mnd. En dat we ook open staan voor een kindje met een VSD of ASD (hartafwijking)
28 februari 2007: intake gesprek gehad bij de vergunninghouder (bemiddelaar) Kind en Toekomst. Het door ons ingevulde matchingsformulier is besproken en de verdere gang van zaken is besproken. We mogen nu alle documenten gaan verzamelen.
maart/april 2007:bezig geweest met het verzamelen van alle documenten die nodig zijn (zie "documenten")

4 mei 2007:Bij de notaris mochten we vandaag de gelegaliseerde documenten ophalen. Daarna doorgereden naar de rechtbank in Maastricht om de handtekening van de notaris op echtheid te laten controleren. Na wat knip en plak werk van de rechtbank medewerkers (waarbij bijna onze documenten kapot gescheurd werden),was alles klaar voor de legalisatie in Den Haag.
10 mei 2007: Vandaag hebben we het rondje Den Haag gedaan. Om 05.00uur ging de wekker, en om 05.3uur zaten we in de auto. Na eeeeeeerrg veel files stonden we precies om 09.00uur bij het ministerie van Justitie op de stoep. 5 minuten later stonden we een stempeltje en een sticker rijker weer buiten. Met de auto zijn we naar het ministerie van buitenlandse zaken gereden. Sebastiaan zocht een parkeerplaats en ik (Corine) ben naar binnengegaan. Om 09.20 stond ik weer buiten. Sebastiaan had net een parkeerplaats gevonden. Vorige keer mochten we de documenten pas na 3 kwartier ophalen, nu was het binnen een minuut klaar. Weer een stempel erbij! Op naar het Chinese consulaat. Met de wachtrij van enkele jaren geleden nog in ons achterhoofd werd ik gedropt, en Sebastiaan en Noa zochten een parkeerplaats. Eindelijk was ik na een half uur aan de beurt. Normaal duurt deze legalisatie een week, maar voor 33euro extra doen ze het in een uur. Tenminste dat was ons beloofd. Helaas het mocht niet zo zijn. Pas na 2,5 uur was het klaar. De vorige keer kregen we nog een A-4tje met Chinese karakters erop, nu hebben we zo lang moeten wachten op 1 sticker!!!! Het was dan wel een bijzondere sticker: hij kostte ons 253 euro!
Na 2,5 uur hangen in de Chinese ambassade waar we wel 50 keer dezelfde promotiefilm over China gezien hebben moesten we echt even uitwaaien. Aangezien de ambassade op 5 minuten van het Scheveningse strand ligt zijn we daar naar toe gegaan. Noa was helemaal happy in deze enorme zandbak!
11 mei 2007:De documenten zijn vandaag aangetekend naar Kind en Toekomst verstuurd. Waarschijnlijk worden ze over twee weken naar China gestuurd.
30 mei 2007: Vandaag hebben we bericht gekregen van Stichting Kind en Toekomst dat onze documenten op 29 mei 2007 per koerier naar China zijn gestuurd. In hun begeleidende brief geven ze aan dat de huidige wachttijd tot aan het voorstel
19 maanden is. Maar dit kan nog erg veranderen. Mocht er een special need kindje "tussendoor" komen dan kan het allemaal wel sneller gaan. We hoeven en kunnen nu niets meer doen. Het grote wachten is aangebroken.